این روزها بدجوری دلم هوای روستا رو کرده. هوای خونه ای با سقف داری و حیاط... جایی دنج و آروم که شب هنگام بساط ستاره ها و شمارش ستاره ها قبل از خواب تو حیاط یا ایوان خونه پهن بشه و صبحش با سروصدای پرنده ها و خروسا از خواب بیدارشی.دلم هوای حوض آبی وسط حیاط رو کرده که دستمو ببرم درون حوض و اب بپاشم روی صورت بقیه و بساط خنده رو فراهم کنم.
دلم خونه ای میخواد مثل خونه ی آنا تو روستای رهیز پادنای سمیرم. خونه ی معصومه و میثم که به عشق مادر اسمشو گذاشتن آنا یعنی مادر. دلم میخواد تو گرمای تابستون برم رهیز که هواش خنکه و بشینم تو حیاط و چای داغ بخورم و طعم واقعی زندگی رو بچشم.
این خونه گوشه به گوشش با سلیقه و عشق تزئین شده جوری که از تماشاش سیر نمیشی. اینجا باید بشینی و صداهای دل انگیز پرنده ها رو بشنوی و رقص برگ درختا رو تماشا کنی و از آبی آسمون بدون دود لذت ببری.
این خونه پر از آرامشه. ۴تا اتاق داره که ظرفیت دوتاش ۴نفر و ظرفیت دو تای دیگه ۸نفره یعنی درکل ۲۴نفر رو میتونه تو خودش جا بده. اشپزخونه ی قشنگی داره که هم خودت میتونی توش اشپزی کنی هم میتونی سفارش بدی تا صاحب خونه واست غذا درست کنه.  به نظر من دس دس نکن و همین الان گوشی تلفن رو بردار و با شماره 09930599808 اقای اکبری تماس بگیر و یه اتاق واسه اخر هفته رزرو کن. نزار بیشتر از این به خودت بدهکار بمونی. همین الان زنگ بزن...