ول آبزی
نام علمی: Arvicola amphibius
نام انگلیسی: Eurasian Water Vole
ویژگی های ظاهری: طول سر و بدن 146تا 186میلیمتر، طول دم 100تا 136میلیمتر، طول کف پای عقب 30تا 33میلیمتر، طول گوش 15تا 17میلیمتر، وزن حدود 80تا 200گرم و بزرگترین ول ایران است. سر بزرگ، پوزه پهن و کوتاه، چشم ها کوچک و گوش ها کوتاه و پنهان در میان موها است. رنگ پشت بدن قهوه ای تیره مخلوط با نارنجی و خاکستری و روی کمر رنگ تیره تر و مایل به سیاه است. رنگ موهای زیر بدن خاکستری بوده و گاهی سایها ی از زرد نارنجی در بعضی از قسمت های زیر بدن دیده می شود. مرز مشخصی بین رنگ تیره پشت و خاکستری زیر بدن ً وجود ندارد. دم به نسبت بلند و تقریبا به اندازه نصف طول سر و بدن است. روی دم موهای کوتاهی روییده است و فلسهای غضروفی از زیر موها نمایان هستند. کف دست و پا برهنه است. دندان های پیشین زرد متمایل به نارنجی بوده و دندان های آسیا همانند دندان های پیشین رشد دائمی دارند.
ویژگی های زیستی: روزها به ویژه صبح زود و عصر ها فعال است. ورودی لانه غالبا بالای سطح آب قرار داشته و چندین راهروی زیر زمینی دارد. این راهروها به لانه که سطح آن به وسیله علف های خشک مفروش است منتهی میشود. طول راهروها گاهی به 40متر میرسد. انبار ذخیره غذا مجاور لانه قرار دارد. شناگر ماهری است و هنگام خطر به داخل آب شیرجه میزند. قادر است به مدت 5/1دقیقه در عمق دو تا سه متری زیر آب شنا کند. دارای غدد تولید بو است و قلمرو خود را با آنها علامتگذاری می کند. از برگ، گل، پیاز گیاهان، پوست و ریشه درختان و گاهی نیز از حشرات کوچک آبزی و حلزون تغدیه می کند. جفتگیری از اواسط بهار تا اواسط پاییز صورت میگیرد. 2تا 5بار در سال تولیدمثل می کند. طول دوره بارداری 20تا 22روز است و در هر زایمان 4تا 6بچه بی مو و با چشمانی بسته می زاید. حداکثر طول عمر در اسارت 5سال است.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی:بعضی جمعیت ها آبزی هستند و در اطراف رودخانه ها، نهرها و تالاب هایی که دارای پوشش گیاهی متراکم هستند زندگی میکنند. بعضی جمعیت ها نیز خشک زی هستند و در چمن زارها و اراضی کشاورزی مشاهده می شوند. تاکنون از استان های تهران، مازندران، گیلان، اردبیل، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، زنجان، کردستان، کرمانشاه، لرستان، همدان، مرکزی و اصفهان گزارش شده است.
وضعیت حفاظتی: ول آبزی دارای جمعیت های پایدار و پراکندگی وسیعی است و به همین دلیل در طبقه کمترین نگرانیLC فهرست سرخ IUCN قرار دارد. در بعضی مناطق نیز به عنوان آفت محصولات کشاورزی شناخته می شود.
