وزغ سبز معمولی
نام علمی: Bufo(Pseudepidalea) viridis viridis
نام انگلیسی: Changeable Toad or Green Toad

ویژگی‌های ظاهری

وزغ سبز از تنوع ظاهری بسیار بالایی برخوردار است. پوست پشتی وزغ سبز دارای خال‌های بزرگ و رنگی است که در زمینه‌ای خاکستری روشن مایل به سبز قرار دارند. نقطه‌های قرمز رنگی در بین و میان لکه‌ها دیده می‌شود. الگوی طرح پشتی این وزغ از تنوع بسیار بالایی برخوردار است به طوری که نمی‌توان 2 نمونه یکسان از نظر طرح و نقش پیدا کرد. شکم و گلو به رنگ سفید، سفید-خاکستری، یا زرد با لکه‌های تیره یا حتی گاهی بدون لکه است. پرده صماخ کاملاً بزرگ و در بیشتر موارد قابل روئت است. پشت بدن دارای تعداد زیادی زگیل است. غده پاروتوئید پهن و به شکل گلابی یا کلیه مانند است. نرها دارای یک کیسه صدای خیلی بزرگ و زگیل‌های متمایل به سیاه در پشت بدن هستند. همچنین نرها در فصل جفتگیری بر روی انگشت اول و دوم و گاهی انگشت سوم لایه‌ای سیاه یا قهوه‌ای تیره دارند.

ویژگی‌های زیستی

وزغ سبز گونه‌ای شب فعال است و سایه را ترجیح می‌دهد. از حشراتی همچون سوسک و مورچه تغذیه می‌کند. دوره جنینی و دگردیسی در وزغ‌ها معمولا بسیار کوتاه است چرا که این جانوران معمولاً در مناطقی زیست می‌نماید که اغلب اوقات سال خشک هستند به همین دلیل زمان تخم‌ریزی و نمو تخم‌ها و لاروها محدود به دوره‌های کوتاه بارندگی و مانداب‌های تشکیل شده پس از بارندگی می‌شود، بر همین اساس دوره تخم‌ریزی، نمو جنین، لاروها و دگردیسی بسیار کوتاه است. بنابراین اگر تعداد زیادی از بالغین در یک دوره کوتاه تخم‌ریزی کنند پس از مدت بسیار کوتاهی میتوان 1,000 وزغ نابالغ بسیار کوچک که شاید هر کدام تنها 1 تا 2 سانتیمتر طول داشته باشند، مشاهده نمود.

زیستگاه وزغ سبز، پراکندگی و فراوانی

این گونه در بین علفزارها، مناطق استپی، جنگل‌ها، درختچه‌زارها، تالاب‌ها، آبگیرها، مناطق مسکونی، باغ‌ها و مناطق کوهستانی و تپه ماهوری زندگی می‌کند. وزغ سبز فراوانترین وزغ ایران است و در اکثر مناطق نیمه غربی و مرکزی ایران دیده می‌شود.

وضعیت حفاظتی

در معرض كمترين نگرانی LCدر ليست قرمز است ولی جمعيت آن رو به كاهش است. و از نظر قوانين ملی اين گونه جزو گونه های غيرحمايت شده می باشد.