غاز پیشانی سفید

نام علمی: Anser albifrons

نام انگلیسی: Greater White-fronted Goose

ویژگی‌های ظاهری:
این پرنده دارای طول بدن 65 تا 78 سانتیمتر و گستردگی بال‌ها 130 تا 165 سانتیمتر است. این غاز متوسط‌جثه است و تا حدی شبیه به «غاز پیشانی سفید کوچک» به نظر می‌رسد، ولی به واسطهٔ جثه بزرگ‌تر، حلقهٔ سفید قاعدهٔ منقار که به ندرت تا جلوی پیشانی امتداد می‌یابد و فقدان حلقهٔ چشمی زرد از آن متمایز می‌شود. نر و ماده این پرنده هم‌شکل و فاقد تغییرات فصلی هستند.
در پرندهٔ بالغ، سر، گردن و روتنه خاکستری قهوه‌ای است. پوشپرهای روی دم سفید بوده و دم تیره است و در انتها نوار باریک سفیدرنگی دارد. سینه نخودی قهوه‌ای، شکم و پهلوها خاکستری قهوه‌ای همراه با لکه‌های سیاه پهن و نامنظم روی شکم هستند و مابقی زیرتنه سفید است. منقار مایل به صورتی و پاها نارنجی هستند.
پرندهٔ نابالغ منقار تیره‌تری دارد و فاقد حلقهٔ سفید در قاعدهٔ منقار و همچنین فاقد لکه‌ها و نوارهای سیاه روی شکم است.

ویژگی‌های زیستی:
این پرنده مرغزارها و چمنزارهای نواحی پست، مزارع غلات، اراضی آیشی، استپ‌های باز، علفزارها و مصب‌های وسیع در تالاب‌های شور را به عنوان زیستگاه‌های زمستان‌گذرانی انتخاب می‌کند.
در خارج از دورهٔ جوجه‌آوری، این پرنده اجتماعی است و نسبت به سایر غازها گروه‌های بزرگ‌تری تشکیل می‌دهد. معمولاً پرندگان جوان همراه با والدین خود به سرزمین‌های زمستان‌گذرانی وارد می‌شوند و در ابتدای دورهٔ جوجه‌آوری جدید آنها را ترک می‌کنند و ممکن است که در پایان دورهٔ جوجه‌آوری بار دیگر به خانوادهٔ خود ملحق شوند.
پرواز این پرنده نرم، سبک و پرصدا است، به خوبی شنا می‌کند، و نسبت به سایر غازها خجالتی‌تر است و هنگام خطر به طور عمودی از روی زمین به پرواز در می‌آید. این پرنده از مواد گیاهی به ویژه برگ‌ها، ساقه‌های هوایی، رونده و زیرزمینی، غده‌ها و دانه‌های گیاهان تغذیه می‌کند و معمولاً چندین کیلومتر را بین مکان‌های استراحت شبانه و تغذیهٔ روزانه جابه‌جا می‌شود.

پراکنش و فراوانی:
این پرنده به صورت زمستان‌گذران معمول در آذربایجان و نواحی جنوبی دریای خزر دیده می‌شود و به تعداد کمتر در استان‌های خوزستان و فارس و به ندرت در سواحل شمالی‌تر خلیج فارس نیز مشاهده می‌شود.

وضعیت حفاظت:
این پرنده در فهرست پرندگان حمایت‌شدهٔ جهانی و ملی قرار ندارد.