آبچلیک پا سبز

نام علمی: Tringa nebularia

نام انگلیسی: Common Greenshank

ویژگی‌های ظاهری:
این پرنده دارای طول بدن 30 تا 33 سانتیمتر و گستردگی بال‌ها بین 68 تا 70 سانتیمتر است. آبچلیک درشت‌جثه، بلندقامت و با گردن کشیده است و تا حد زیادی شبیه به «آبچلیک تالابی» است، اما با جثهٔ بزرگ‌تر، منقار دراز و اندکی رو به بالا، پاهای دراز و سبز رنگ از آن متمایز می‌شود.
نر و ماده هم‌شکل بوده و دارای تغییرات فصلی اندکی هستند. پرندهٔ بالغ در دورهٔ جوجه‌آوری، روتنهٔ خاکستری همراه با خط و خال‌های تیره دارد که این خط و خال‌ها روی سر، سینه و پهلوها نیز دیده می‌شود. بخش میانی روتنه، دمگاه و مابقی زیرتنه سفید است. در خارج از دورهٔ جوجه‌آوری، بدن کمرنگ‌تر و خط و خال‌های روتنه و زیرتنه کمتر مشخص است.
پرندهٔ نابالغ مشابه بالغ‌ها در پوشش زمستانه است، ولی روتنهٔ قهوه‌ای‌تر بوده و به واسطهٔ حاشیهٔ نخودی قهوه‌ای پرهای روتنه، طرح راه‌راه به نظر می‌رسد.

ویژگی‌های زیستی:
این پرنده زیستگاه‌های متنوعی را برمی‌گزیند، از جمله زمین‌های گلی بین جزر و مدی، مصب‌ها، مانگروها، شوره‌زارها، صخره‌های مرجانی، سواحل شنی، دریاچه‌های آب شیرین، علفزارهای غرقابی، تالاب‌های نمکی، آب‌بندان‌ها و پیكره‌های آبی لب‌شور.
این پرنده به طور معمول به تنهایی یا در دسته‌های کوچک دیده می‌شود و تنها در زمان مهاجرت دسته‌های بزرگتری تشکیل می‌دهد. پرواز این پرنده مستقیم و در فواصل طولانی است، و هنگام پرواز، پاهای کشیده‌اش تا حد زیادی از دم تجاوز می‌کند.
این پرنده با راه رفتن و دویدن در آب‌های کم‌عمق به تغذیه از بی‌مهره‌ها، به ویژه حشرات از سطح آب می‌پردازد. گاهی نیز ماهی‌های کوچک را صید می‌کند.

پراکنش و فراوانی:
این پرنده به تعداد فراوان در نواحی جنوبی دریای خزر، سواحل جنوب کشور، و استان‌های خوزستان و فارس دیده می‌شود. همچنین به تعداد کمتری (در برخی سال‌ها) در تالاب‌های نواحی غربی و مرکزی کشور زمستان‌گذرانی می‌کند. این پرنده به صورت مهاجر عبوری بهاره و پاییزه در اغلب تالاب‌های کشور مشاهده می‌شود. تعداد کمی از این پرنده تابستان‌ها در حوضهٔ دریاچهٔ ارومیه باقی می‌مانند، ولی جوجه‌آوری نمی‌کنند.

وضعیت حفاظت:
این پرنده در فهرست پرندگان حمایت‌شدهٔ جهانی و ملی قرار ندارد.