آبشار خفر سمیرم

خانه ام جای دنج و امنی است. هرکسی توان آمدن به خانه ی مرا ندارد. اگر عزم سفر به خانه ی مرا کردی باید کفش مناسب پیاده روی داشته باشی از راه رفتن روی سنگ ها و صخره ها و قدم زدن در کنار رودخانه و شنیدن صدای آب ابایی نداشته باشی. البته این را بگویم که بخشی از مسیر را می توانی با نیسان آبی بپیمایی تا کمتر خسته شوی. اگر نیسان آبی نداری می توانی از مردم روستا بخواهی تو را بالا بیاورند اما فراموش نکن بعد از پیاده شدن از نیسان باز هم پیاده روی داری چون دستیابی به من به همین سادگی ها نیست.

سنم را یادم نمی آید ولی قدم ... است و اطرافم را کوه ها احاطه کرده اند. خوبی من این است که خانه ام اکثر اوقات خلوت است که علتش هم مسیر رسیدن به خانه ام است که هر کسی نمی تواند این مسیر را بپیماید.

این ها را نگفتم که شما را از امدن پشیمان کنم ها خواستم بگویم من آنقدر بکر و زیبا هستم که بر هر کسی واجب است یک بار در طول زندگی اش بیاید و من را ببیند تا بلکه سعادتمند شود.