تن پوش سفید

آسمان از نفسش شاد و غزلخوان شده است
ساحل چشمه پر از نم نم باران شده است

بسرایید غزل ، کرده تن پوش سپید
باغ از برکت آن روضه ی رضوان شده است

چه شود کوه ، دمن ، دشت در این سال جدید
از قدوم نفسش سبزه و خندان شده است

پنبه بارد ز هوا  ، نرم و لطیف است زمین
ساقیا باده بده ، مظهر جانان شده است

✍️شاعر توانمند آیت الله افشاری