پارک دریاچه سمیرم

روزگاری نه چندان دور درختان زیاد و سر به فلک کشیده ی زیادی داشتم که اجازه نمی دادند مردمان محله ی دلگر خانه های محله ی جنگل را ببینند و مردمان محله ی جنگل خانه های محله ی دلگر را. آنقدر درخت در خود جای داده بودم که خودم هم باورم نمی شود. اما گذر زمان و طرح های توسعه ی آدمها گاهی چیزهای دیگری را می پسندد. مردمان این دیار ترجیح دادند درختان من کم شوند و در عوض دریاچه ای ایجاد کنند که در کنار درختان باقی مانده زیبایی مرا دو چندان کند. این که من دوران قبلم را بیشتر دوست داشتم یا شرایط حال حاضرم را زیاد مهم نیست انگار. اما همین را میدانم که من همچنان زیبا و باصلابت میان این دو محل واقع شده ام و رسالتم را که آرامش بخشیدن به ادمیان و پرندگان است انجام میدهم.
من زیاد اهل تعریف از خودم نیستم و همیشه می گویم ظاهر و باطن همین است که میبینید...
اگر دلتان ارامش می خواهد و طبیعت ناب و آب و هوایی خنک در تابستانی گرم و سوزان من می توانم نیازتان را تامین کنم و ساعاتی خوش برای شما به ارمغان بیاورم. بیش از این از خود نمی گویم و دعوتتان می کنم که خود بیایید و لذت ببرید.