خارپشت گوش بلند
نام علمی: Hemiechinus auritus
نام انگلیسی: Long-eared Hedgehog
ویژگی های ظاهری: طول سر و بدن 164تا 196میلیمتر، طول دم 14تا 25میلیمتر، طول کف پای عقب 28تا 36میلیمتر، طول گوش 31تا 42میلیمتر، طول خارها 15میلیمتر و وزن 110تا 330گرم است. گوش ها بسیار بزرگ و از خارهای پشت سر بلندتر است. برخلاف خارپشت برانت Paraechinus hypomelas قسمت لخت 8 شکل در بین خارهای بالای پیشانی دیده نمی شود. پوزه کشیده و نوک دار و دست و پای بلند دارد. رنگ موهای صورت قهوه ای روشن و زیر بدن و سطح بالایی دست ها و پاها سفید مایل به زرد کرم است. خارها گندمی رنگ اند و دو نوار تیره مایل به قهوه ای دارند. رنگ خارهای پشت و موهای زیر شکم در منطقه سیستان تیره است.
ویژگی های زیستی:شبگرد است اما زمانی که جنس ماده بچه ها را شیر می دهد به طور محدود در طی روز دیده می شود. تکزی است، سریع می دود و معمولا حالت تهاجمی ندارد. از حشرات، کرم ها، حلزون ها و همچنین جوندگان کوچک، مارمولک، مار و تخم پرندگان، لاشه حیوانات و گاهی هم از مواد گیاهی تغذیه می کند. همنوع خواری نیز در این خارپشت مشاهده شده است. در مناطق سردسیر زمستان خوابی و در مناطق بیابانی در زمان خشکسالی و کمبود غذا حالت رخوت دارد. لانه شامل یک نقب ساده 50سانتیمتری است که هم برای استراحت روزانه و هم برای زمستان خوابی استفاده میشود. جفتگیری در اردیبهشت ماه شروع می شود. طول دوره بارداری 35تا 42روز است و اغلب در ماه های تیر و مرداد 1تا 6معمولا 2تا 3بچه به دنیا می آورند. بچه ها 25تا 35میلیمتر طول دارند و چشم ها بعد از 21روز باز میشود. نوزادان در زمان تولد خارهایی به طول 2میلیمتر دارند که 5ساعت پس از تولد چهار برابر می شود. بیشینه طول عمر 6سال است.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در علفزارها و بوته زارهای حاشیه جنگل ها، مناطق استپی، مناطق نیمه بیابانی و علفزارهای خشک و نیز زمین های کشاورزی و باغ های میوه زندگی میکند. زیستگاه های استپی را ترجیح میدهد و تا ارتفاع 2500متر از سطح دریا دیده می شود. گونه فراوانی نیست و در استانهای کرمان، سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی، سمنان، گلستان، تهران، قزوین، اصفهان، مرکزی، کردستان، لرستان و خوزستان دیده می شود.
وضعیت حفاظتی: به دلیل پراکندگی وسیع و نداشتن تهدید مهمی در کل گستره پراکندگی، در طبقه کمترین نگرانیLC فهرست سرخ IUCN قرار دارد. اما این گونه نیازمند مطالعات تاکسونومیک است. تصادف در جاده ها مهمترین عامل تهدید کننده این گونه در ایران است.
