اين گونه بيشترين پراکندگی را در ميان ساير اعضای اين زيرخانواده دارد و در همه جای ايران پراکنده است. از جنگل های انبوه دوری میکند و از اين رو در شمال ايران فراوانی آن اندک است. روباه معمولی جثه ای بزرگتر نسبت به ساير روباه ها دارد. دارای بلندترين دم است که اين دم، پشمالو با نوک سفيد میباشد. گوش هايی بزرگ و مثلثی دارد که پشت آنها قهوهای يا سياه رنگ است. شبگرد و انفرادی است. بينايی اش نسبت به ساير روباه ها قوی تر بوده و مردمک چشمش مشابه گربه سانان است. روباه 2لانه دارد که هرکدام حداقل 2حفره دارند. رژيم غذايی اش وابسته به مواد در دسترس است. از پرندگان و پستانداران کوچک جثه، لاشه ها، تخم پرندگان، ميوه ها و حتی سرگين گوشتخواران ديگر نيز تغذيه میکند. اين گونه تک همسر است. در زمستان جفتگيری میکند و بارداریاش 50الی 56روز طول میکشد و در نهايت 4الی 8بچه میزايد