ابن محمد حسن بن حسین شیرازى اصفهانى. عالم جلیل، و مجتهد بارع، و فقیه جامع، در 1270 درونک سمیرم متولد، و در 28 رمضان المبارک 1352 در طهران وفات یافته، در قم مدفون گردید. مقدمات علوم را در مولد خویش آموخته، جهت تکمیل به اصفهان مهاجرت کرده، به درس حاج شیخ محمد باقر نجفى و حاج میرزا بدیع درب امامى و دیگران حاضر شده؛ سپس به نجف مهاجرت نموده، در محضر شیخ لطف الله مازندرانى و حاج شیخ زین العابدین مازندرانى سالها حاضر شده، و به درس میرزاى بزرگ شیرازى حاج میرزا محمد حسن، و میرزاى رشتى حاج میرزا حبیب الله نیز حاضر شده تا به مقامات عالیهى علم وایقان رسید. در موقع مشروطیت ایران جزو یاران آقا سید محمد کاظم یزدى بوده، و در نجف از طرف برخى از طلاب رنجها دیده، به ایران مراجعت نموده، در شیراز ساکن شده، در 1342 به اصفهان آمده، مدت دو سال ساکن شده، و به درس و بحث و اقامهى جماعت پرداخته؛ سپس به طهران رفته و در آنجا ساکن گردیده و به ترویج دین و نشر احکام از راه مسجد و منبر و تألیف کتب پرداخته، تا سرانجام در آنجا وفات یافت. اولادش در شهرضا و طهران ساکن مىباشند، و مرحوم حجه الاسلام حاج سید هدایت الله تقوى معروف به آیه الله تقوى فرزند ارشد ایشان در طهران ساکن، و در سال 1386 وفات یافت

www.semiromi.ir.