پرندۀ شكاری متوسط جثه با سر كوچك و گرد، گردن كوتاه و ضخیم در ریخت های متنوع از تیره تا روشن دیده میشود، اما ریخت قهوه ای تیرۀ آن معمول تر است. نر و ماده همشكل (ماده اندكی بزرگتر) و فاقد تغییرات فصلی هستند. پاهای بدون پر و زرد رنگ دارد. حاشیه جنگل ها، درختزارها، كشتزارها، دامنه های پرشیب، لبه پرتگاه ها یا بلندی های با پوشش درختی، اراضی مزروعی با درختان پراكنده و حاشیه تالاب ها را ترجیح میدهد. بال بازروی میكند و گاهی درجا بال میزند. از پستانداران كوچك، پرندگان، خزندگان، دوزیستان، حشرات و كرم های خاكی و همچنین لاشه ها در زمستان تغذیه میكند. جوجه آوری از اوایل تا اواخر فروردین آغاز میشود. تك همسر است و آشیانه اش تودۀ بزرگی از ساقه ها و شاخه های گیاهان قابل دسترس است كه آن را در لبه پرتگاه ها و بیرون زدگی های صخره ها، روی درختان و به ندرت روی زمین در دامنه های شیب دار بنا می كند.